Rozdział 21

-oczami Niall'a-
Obudził mnie budzik, który wczoraj nastawiłem na 7.00. Do najszczęśliwszych ludzi teraz nie należałem, no ale co poradzić, trzeba wstać. Wygramoliłem się z łóżka i udałem się do łazienki. Umyłem zęby, przeczesałem włosy i ubrałem się. Kiedy wyszedłem z łazienki, nie mogłem uwierzyć w to co widzę. W moją stronę biegiem zmierzali Liam, Zayn i Ali. Szybko zszedłem im z drogi i poszedłem do pokoju Harry'ego, żeby go obudzić. Ku mojemu zdziwieniu Loczka nie było w pokoju.
-Pewnie robi śniadanie- powiedziałem sam do siebie i poszedłem do pieczary Louis'a. Ledwo otworzyłem drzwi, przepchałem się przez graty na podłodze i podszedłem do okna aby odsłonić rolety. Kiedy po pokoju wpadły promienie przebijającego się przez chmury słońca, osłupiałem. Na środku łóżka leżał Lou, po lewej wtulona w niego Sara, a po prawej... Harry!!!
- Ludzie! Bo samolot nam odleci!- krzyknąłem- A przy okazji, trójkącik to nie najlepszy pomysł- zaśmiałem się.
- Jaki znowu trójkącik?- zapytał Louis, przechodząc do pozycji siedzącej, budząc przy tym Sarę. Rozejrzał się i wtedy zobaczył Hazzę.
- Co ty tu robisz do jasnej cholery?!- wydarł się nad jego uchem.
- Aaa... Czego się drzesz i co robisz w moim łóżku?- zapytał Harry.
- Ja w twoim, czy raczej ty w moim?!
Chłopak rozejrzał się i zatrzymał wzrok na Lou i Sarze, którzy raczej nie byli zadowoleni z faktu, że Harry spał z nimi.
- Sorry. Ja na serio nie wiem co tu robię. Może lunatykuję...- zaczął się tłumaczyć.
- Wyjdź!!!- powiedzieli równocześnie Lou i moja kuzynka. Ja ledwo utrzymywałem się ze śmiechu na nogach.
- A ty młody z czego się śmiejesz?- zapytała Sara.
- Z was i nie nazywaj mnie młody!- powiedziałem i wyszedłem z pokoju.

-oczami Sary-

Kiedy Niall wyszedł popatrzyłam się na Louis'a i powiedziałam ciche "dziękuję". On tylko się uśmiechnął. Wstałam z łóżka, zabrałam ubranie i poszłam do łazienki. Musiałam umyć głowę, więc trochę mi to zajęło. Kiedy wyszłam z łazienki, poszłam na dół na śniadanie.
- Yyy... Ładna fryzura- skomentował moje niewysuszone włosy Harry.
- Dzięki- powiedziałam z niezadowoleniem i usiadłam przy stole- Co na śniadanie?
- Kanapki- odpowiedział mi Zayn- potem zjemy coś na lotnisku.
Wzięłam do ręki jedną z kanapek i poszłam do pokoju. Usiadłam na łóżku i zaczęłam jeść. Nagle ktoś zapukał do drzwi.
- Proszę- powiedziałam, a do pokoju weszła moja siostra.
- Hej, słyszałam o porannym incydencie z Harry'm. Podobno spałaś dzisiaj wtulona w Louis'a- zamurowało mnie, bo nie wiedziałam co jej odpowiedzieć.
- Taaa... Ale tylko dlatego, że wczoraj trochę źle się czułam, więc Lou pozwolił mi się do siebie przytulić i tak zasnęliśmy.
- Ahaaa... Ale między wami coś jest, czy nie?
- Nieee... No co ty. Myślisz, że mogłoby mnie coś łączyć z tym dowcipnisiem. Chyba żartujesz- w sumie to sama nie wiem czemu tak powiedziałam. Przecież ja Louis'a na serio bardzo lubiłam.
- Tak tylko zapytałam. A teraz szykuj się bo za niecałą godzinę jedziemy na lotnisko- powiedziała i wyszła. Poszłam w stronę łazienek. Obie były zajęte, a ja nie mogłam czekać, więc zapukałam do jednej. Drzwi otworzył Zayn
- Mogę wejść, wysuszyć włosy?- zapytałam.
- Chyba śnisz! Teraz ja używam suszarki i grzebieni. Jestem w trakcie układania włosów- odpowiedział i zamknął mi drzwi przed nosem. Nie miałam mu tego za złe, bo jeśli chodzi o jego włosy, Zayn staje się nieobliczalny. Zapukałam do drugiej łazienki, a drzwi otworzył Louis. Miał lekko podpuchnięte oczy.
-Coś się stało?- zapytałam.
- Niee...- powiedział, przecierając oczy- Co chciałaś?
- Yyy... mogę wysuszyć włosy?
- Tak jasne, wchodź- powiedział i przesunął się abym mogła wejść do środka. On zamknął za mną drzwi i zajął się myciem zębów.
- Dzięki, że mogłam się wczoraj przytulić i przepraszam, że usnęłam w takiej pozycji.
- Nic nie szkodzi- odpowiedział, kiedy wypłukał buzię.
Patrzyłam się na jego odbicie w lusterku. Nadal miał napuchnięte oczy.
- Płakałeś?
- Nie, to znaczy tak, ale to nic. Nie ważne.
- Dla mnie ważne! Co się stało?- próbowałam wyciągnąć z niego odpowiedź.
- Nic takiego, po prostu...- zaczął, ale nie skończył, bo do łazienki wszedł Liam.
- Pośpieszcie się bo za 15 minut wychodzimy- powiedział- Gdzie macie walizki?
- W pokoju- odpowiedzieliśmy. On uśmiechnął się i wyszedł.
- Dzięki za użyczenie połowy łazienki i pokoju- powiedziałam i pocałowałam w policzek. Lou się tylko lekko uśmiechnął, ale to był wymuszony uśmiech.
Wyszłam z łazienki i poszłam na dół.

-oczami Louis'a-

Stałem przed lustrem i patrzyłem na swoje odbicie. Byłem podłamany, bo przechodziłem obok pokoju w nieodpowiednim momencie. Usłyszałem to czego nie powinienem słyszeć: "No co ty. Myślisz, że mogłoby mnie coś łączyć z tym dowcipnisiem. Chyba żartujesz". Te słowa mnie zraniły. Sam nie wiem dlaczego, ale kiedy to usłyszałem zacząłem płakać i przybiegłem tutaj. Skoro ona mówi, że nie chce być z takim żartownisiem to będę poważny. Nie będę się wygłupiał. W końcu jestem najstarszy i mam dawać przykład. To postanowione, zmieniam swój wizerunek.
Po tych słowach wyszedłem z łazienki i zszedłem na dół. Wszyscy już na mnie czekali.
- Przepraszam za spóźnienie- powiedziałem i wyszliśmy z mieszkania. Na dole czekały na nas fanki. Rozdaliśmy autografy i zapakowaliśmy walizki do mojego samochodu. Potem każdy z nas usiadł w samochodzie. Ja za kierownicą, obok mnie Sara, za nami Liam i Zayn, a na samym końcu Ali, Harry i Niall. Mogliśmy ruszać na lotnisko. Czekała nas godzina drogi.


Hey to znowu ja i moje wypociny. Mam nadzieję, że nie są najgorsze i da się przeczytać. Pozdrawiam wszystkich czytających i komentujących.